Bu kız deli.. Bak ciddi söylüyorum..
Boyuna posuna bakmadan
üstüme atlıyor. Uçan Badem! Arkam dönük, meşgulüm kardeşim; yok, pat tepemde bu.
Çocuk bakıcılığı yapıyoruz resmen.
Beni de uyutuyorlar akılları sıra- ben abla olmuşum, o daha küçükmüş
filan. Yok ya.. mamaya ortak olurken iyi di mi; hiç öyle kardeş kardeş yemiyo
deli.
Aç bu be, yazık ..Ne bulursa yiyor ama, olmaz ki. Biraz öğretmek lazım,
çeki düzen vermek lazım.
Önce kokliycen, nazlanicen, her şeyi yemiycen..
Mesela
salam ye tamam, ama kenarı köşesi azıcık kurumuşsa falan. Hayır, asla.. Arkanı
dön git. Bak nasıl tazesini kutudan çıkarıp veriyorlar.
Yeme onu. Yeme kızım..
Kime diyorum
ben?
Yani, tamam, şu kadar zamandır, ben de evi dört döndüm,
girebildiğim kadar yere girdim ama, bu kız başka.. Çok tozlu oralar diyorum,
umurunda değil. Sen çık dolabın tepesine , dolaş dur. Mutfak dolapları, gardrop tepeleri onun mekanı. Ben aşağıdan izlerim onu; hiç gözden kaçırmam; ama yanına falan da gitmem.
Yok ben çıkmam, hiiiiç
uğraşmam yani. Ne yorayım kendimi?
Ben çekmece içi severim. Özellikle
siyah tişörtlerle dolu olan çekmece de favorim.
Annem her gün çamaşır yıkıyor;
kıl tüy diye diye, niye bilmem.. Çok temiz kadın, çok..
