Bu yaz ne oldu biliyor musunuz? -2- ( Evden uzakta)

Annem beni iki gün evde yalnız bıraktı. İstanbula gitmiş. Gerçi baba var ama, o da sabah çıkıp akşam geliyor. Neyse mama, su var..

O ne ya, kapı açık mı kalmış? Sokak kapısı? Şu dışına çıkmak için deli olduğum kapı? Yeni maceralar gezegeni apartman sahanlığı görünüyor aralıktan.
 

Az biraz itelesem ??

 Evet. EVET! Dışarıdayım.
Çok değil, azıcık gidicem bak.. Kapıdan uzaklaşmayacağım. Valla bak. Paspastaaaaaan, azıcık merdivene doğru. İki adım. Bu merdiven nereye gidiyor? Bakim mi bi? Çok değil; birkaç basamak. Uzaklaşmam evden, yok canım, sadece en alt merdivene kadar..
 

Ay dur, sesler var, birileri geliyor.. Ay, ay, kim bu şimdi? Geri döneyim. Kapı ..  Kapı hangisiydi? Bizim ev hangisiydi diyorum ? 

Yaklaşıyorlar, ama beni görmedi kimse. Bak şimdi ya, olacak iş mi bu ? Ne yapıcam ben şimdi, oooff.. Aa, apartman boşluğuna bakan bir pencere var; açık. Oraya zıplasam? Görmesinler beni. Böyle yüksekte, pencere pervazında dururum..Ee, bu kata çıkan olmadı; girdiler yabancılar kendi evlerine.. Ben de oturur beklerim burada.

Ee, ama neredeyse bir saat oldu; baba farkında değil mi evde olmadığımın?  Ya gelmezse? Ya artık hep bu pencere pervazında yaşarsam? Hep burada kalırsam? Evim, oyuncaklarım, mama kasem? Ağlıycam bak valla..
 

Baba geliyor. Heyecanlı ve korkmuş görünüyor; yüzü bembeyaz, bütün evin altını üstüne getirmiş gibi... Haa, beni mi aradı acaba?
 

Buradayım ki.
 

Ama gelmem. Annem gelsin.. İstanbuldaysa İstanbulda.. Çağırın gelsin. 

Baba, birini bulmuş beni ikna etmesi için. Aaa, valla uzandı adam buraya kadar; aferin. Ama gelmem. Yooook, gelmem. Ne o mama mı? Daha iyi bir şey bulun. Gelmeeeem....
 

Annem ne zaman gelecek diyorum size?
Bak valla beni strese sokuyorsunuz ya.